Hakkımızda
Yaşımız 16, yazılarımızı okuyanların çoğu belki de yaşımız gereği ciddiye almayacak. Ama unutmayın ki; Fatih Sultan Mehmet'te 9 yaşında hafız, 14 yaşında padişah olmuştur ve 21 yaşında FATİH olmuştur. Bu nedenle yazılarımızı yazarken kendimizde güç buluyoruz. Bize düşman olan bütün dünya istediğine kavuşuyor, Milli Kimliğimizi yok etme çabaları bir nevi gerçekleşmek üzere, artık bu oyunlara dur demenin vakti geldi. Her şey için geç olmadan! Unutmayın ki; tarihimiz boyunca dünya hep bize düşman olmuştur. Olmuştur! Çünkü; hepsi ırkımızdan korkmuştur ve hala korkmaktadırlar. Ve bu korkularını ancak bizi kendi gözümüzde alçaltarak, milli benliğimizi unutturarak giderebilirlerdi.
Ve bunu başardılarda! Şu an size internetten ve bazı haberlerden edindiğim bilgileri sunacağım, bakıyorum gençlerimize hiçbirinin aklında en ufak bir Devlet, Tarih, Milli Kimlik gibi konular yer etmemekte, milli benliğimiz ayaklar altında, bir karikatür yapılıyor, dalga amaçlı herkes gülüyor bu karikatüre ve internetten yapılan yorumlar: ‘Kesin Türktür bu.. – Bunu bir Türkten başkası yapmaz.. – Ben Almancıyım Türkler kendisini gerçekten her yerde belli ediyor..’ evet bunu bir yabancı değil, bir düşmanımız değil, bunu bir Türk gencimiz yazıyor.. Ne kadar acıklı değil mi? Bir Türk genci, kendisine gülüyor! Çünkü; atalarını bilmiyor, atalarının neler başardığını bilmiyor.. Bunda Medya, Siyasiler, Annelerimiz, Babalarımız ve Bizler de dahil olmak üzere herkesin suçu var!
Üniversite okuyanı adam sayıyoruz ya hani, hani üniversite okuyunca herkes adam oluyorya.. Bir üniversite öğrencisi daha Genelkurmay Başkanını, Meclis Başkanını, Adalet Bakanını, Cumhurbaşkanını hatta Başbakanını dahi bilmiyor! Hani okumuş insan dediğimiz, övünürken yerlere göklere sığdıramadığımız o insanlar, makyaj yapmak için veyahut saçını yapmak için saatlerce aynanın karşısından ayrılmayan o Üniversiteli, okumuş gençler… İşte zamanında onlara bunların önemini öğretemediğimiz için hepimiz suçluyuz…
Gençlerimizde ve halkımızda bir Avrupa sevgisi, hayranlığı olduğu için size ABD’den bir örnek vereyim; Amerika’da ilkokul ve lise çağlarında, lise bitene kadar her dersten önce öğrencilere bir and içirirler. Bu and; ‘Amerika Devletine ve yasalarına bağlı kalacağıma, yaşatacağıma… and içerim’ gibi bir and’dır. Şimdi Türkiye’de İstiklal marşımızın, bağımsızlığımızın sembolü olan İstiklal marşı’mızın zorunluluğu bile kaldırılıyor! Neden hiçbir Türk çıkıpta sen ne diyorsun o bizim milli marşımız, yeminimiz diye karşı çıkmıyor? Nerde kaldı bizim milli kimliğimiz? Nerde kaldı milli devletimiz? Ve Milli duygularla beslenen halkımız? Bir Türk gencinin tek düşmanı ‘Allah’ına, Kur’an’ına, Atalarına ve Devletine’ söz söyleyen hatta ileri götürüp küfredenler olmamalı mı? Sizce? Peki, Peygamberimize söven adam NATO Genel Sekreteri Rasmussen’e neden hiç kimse bir şey söylemedi? Ne Siyasiler, ne halkımız benim gördüğüm sadece Yiğit Bulut çıkıp gereken cevabı verdi.. Şimdi lafta bütün Türk halkı söylüyor ya; Kimse vatanımıza küfredemez, Dinimize küfredemez.. Nerde kaldı sizin vatan sevginiz? Nerde kaldı Dininize sevginiz, bağlılığınız?
Facebook son zamanların en gözde paylaşım sitesi, bakıyorum paylaşılanlara; ne vatan ile ilgili, ne dinimiz ile ilgili hiçbir şey paylaşılmıyor! Ama bunlar haricinde her türlü bağlantılar paylaşılıyor. Bir arkadaşım bir bağlantı paylaşmış; ‘Kur’an-ı Kerim’i yakan ABD’yi kınıyoruz bunu paylaşmayan Müslüman değildir’ yazıyordu. Paylaşmak yerine bir yorum yaptım. ‘Bu işler facebook’ta beğenmekle, paylaşmakla olmuyor.’ Ve birkaç saat sonra baktığımda yorumum silinmişti!..
Başlarda da belirttiğim gibi hiç kimsenin aklında vatan yok, tarih yok, din yok! Yazılarımızı bu nedenle yazıyoruz. İnsanlarımız artık bilinçlensin, Milli Kimliğimiz kaybolmasın diye.. Televizyon proğramlarına çıkıp oralarda haykırmak istedim, benim gibi olan birkaç arkadaşımla beraber, ama hiçbir yerden cevap alamadık. Şimdi o arkadaşlarımı soracaksınız, eskisi gibi değiller, bir kaçı yılgınlığa kapıldı ve zamane gençliğine ayak uydurdu. Şuan üç kişi elimizden geldiği kadar mücadele ediyoruz. Belki kitleler halinde fikirlerimizi yayamıyoruz ama elimizden geldiği kadar tek tek insanlarla konuşup gerçekleri anlatıyoruz..
Bize katılan yok ama en azından birkaç şey öğretmişizdir diye avutuyoruz kendimizi, o avutmalarda olmasa zaten daha fazlasını yapamayız belki şuan yaptıklarımızı da yapamayız, belki bizde yılgınlığa kapılıp, diğerleri gibi zamane gençlere uyup her şeyi bırakırdık.
